ملاحظات طراحی معماری در کاهش آلودگی های صوتی محیط های درمانی

امروزه معماری مراکز درمانی از عملکردگرایی صرف، به ایجاد محیط شفابخش تغییر کرده است. از مهمترین ارکان ایجاد چنین محیطی، حذف آلودگی های صوتی است. هدف از این مطالعه ارائه مجموعه ای ساختار یافته از راهکار های کاربردی و مبتنی بر شواهد علمی جهتِ طراحی محیط های غیرآلودة صوتی (سازگار با مهندسی صوتی) در بیمارستان هاست؛ که به برای معماران، طراحان داخلی و سایر تخصص های مربوط به ایجاد محیط های درمانی کاربرد داشته باشد. این مطالعه به روش توصیفی-تحلیلی به انجام رسیده. برای جمع آوری داده ها از جست وجوی نظام مند در پایگاههای معتبر اینترنتی استفاده شد. پس از غربالگری مدارک جمع آوری شده،30 مورد گزینش و پس از تحلیل، تفسیر و تعمیم مطالب، یافته های مطالعه در شش دسته بندی کلی، ساختاردهی و گزارش شد. در یافته های این مطالعه، پنج دسته راهکار (1-برنامه ریزی فضایی 2-انتخاب مصالح مناسب ساختمانی 3-کنترل آلودگی صوتی مربوط به خارج از ساختمان 4-کنترل آلودگی صوتی مربوط به داخل ساختمان 5-تأمین شاخص های محرمانگیِ گفت وگوها) برای دستیابی به محیط های صوتی ایده آل در مراکز درمانی، تبیین شده است؛ همچنین نیازهای آکوستیکی خاص، برای بخش مراقبت ویژة نوزادان و فوریت های پزشکی مورد بررسی قرار گرفته است. کاربست الزامات ارائه شده در این مطالعه، در مراحل ابتدایی ایده پردازی، برنامه ریزی و طراحی بنا، نتایج مطلوبی در راستای حذف آلودگی صوتی و ارتقای کیفیت محیط های درمانی را درپی خواهد داشت.